این خبر بسیاری را شوکه کرد چرا که چند ماه قبل و در طول این چند سال او بارها در مقابل شایعات ایستادگی کرده بود و تأکید کرده بود که می خواهد در مادرید خود را ثابت کند؛ این مسئله به خصوص با آمدن کارلو آنچلوتی روی کار قوت گرفته بود و تقریباً دیگر کسی گمان نمی کرد این خبر را در همین تابستان بشنود!

او تمرینات ویژه خود را زیر نظر کارلتو آغاز کرده بود و می خواست با درخشش در فصل پیش رو، با هدفی غیر از ملاقات با فامیل ها به برزیل سفر کند! و آن حضور در جام جهانی 2014 بود.

اما با قوت گرفتن احتمال انتقال گرث بیل و در نظر گرفتن اینکه دی ماریا، اوزیل، ایسکو و مودریچ در تیم حضور خواهند داشت، او به این فکر افتاد تا از جمع مادریدی ها جدا شود. تصمیمی که از نظر او در مناسب ترین زمان گرفته شده است و با عنوان کردن اینکه وضعیت او در باشگاه سخت شده است، همه را مطمئن کرد که دیگر جدایی نزدیک است.

بازیکن برزیلی مسلماً می تواند یکی از بدشانس ترین فوتبالیست های تاریخ لقب گیرد؛ او با داشتن یک توپ طلا و تجربه قهرمانی در چمپیونزلیگ در طول 6 فصل حضور در میلان، به عنوان خریدی کهکشانی قدم در برنابئو گذاشت و با استقبالی کم نظیر روبرو شد. در سال اول حضورش در مادرید زیر نظر پیگرینی او در 25 بازی لیگ، 1 بازی کوپا دل ری (از مجموع 2 بازی) و 7 بازی در چمپیونزلیگ (از مجموع 8 بازی) در مجموع 33 بار پیراهن سفید را به تن کرد و آمار 9 گل (8 گل در لیگ) و 8 پاس گل (6 پاس در لیگ) را به ثبت رساند.

آماری که با توجه به مصدومیت های او نسبتاً قابل قبول بود و بسیاری از فوتبال دوستان این را به پای هماهنگی با زندگی در اسپانیا گذاشتند؛ اما با فصل ناامید کننده رئال مادرید و حذف زود هنگام این تیم از 2 رقابت حذفی، بسیاری از معادلات تغییر کرد و مانوئل پیگرینی از کار برکنار شد.

با جدایی پیگرینی و روی کار آمدن ژوزه مورینیو معادلات برای کاکا پیچیده تر شد؛ او قبل از جام جهانی دچار مصدومیتی جدی شد اما به اصرار خود و با تزریق آمپول های مسکن خود را برای جام جهانی آماده کرد؛ اما با اخراج مقابل ساحل عاج، جام را با 3 پاس گل به اتمام رساند؛ چرا که تیم ملی برزیل در غیاب کاکا با نتیجه 2 - 1 مغلوب هلند شد و دیگر فرصتی برای کاکا باقی نماند.

باز هم بدشانسی و تقدیر کاکا ادامه داشت و این بار مربی جدید درخشش مسوت اوزیل جوان و گمنام را در همان جام جهانی دید و سریعاً او را شکار کرد. مصدومیت کاکا بعد از جام جهانی شدت گرفت و او مدت ها دور از میادین ماند تا در فصل دوم حضورش در رئال مادرید او تنها 20 بار در مجموع رقابت ها به میدان رفته باشد.

فصل سوم از راه رسید؛ انگیزه های او بسیار بالا بود و می خواست ثابت کند کاکای همیشگی و آماده میلان است؛ او تا حدودی این را ثابت کرد و در فصل 12- 2011 بهترین عملکردش در طول 4 سال را به ثبت رساند. کاکا 27 بار در لیگ (5 گل و 9 پاس گل)، 4 بار در کوپا دل ری و 8 بار در اروپا (3 گل و 5 پاس گل) به میدان رفت و در پایان فصل قهرمانی لالیگا را تجربه کرد و با انجام 40 بازی (8 گل و 14 پاس گل) بهترین فصل خود در رئال مادرید را رقم زد. گرچه فصلی که برای او بهترین خوانده می شود در قیاس با بهترین هایش در میلان شاید با ارفاق متوسط حساب شود!

فصل گذشته علی رغم آمادگی کاکا، ژوزه مورینیو چندان از او استفاده نکرد و اغلب در بازی های نه چندان مهم او را به میدان فرستاد؛ او با انجام 27 بازی در مجموع 5 گل و 4 پاس گل به ثمر رساند. کاکا در طول 4 سال حضور در مادرید 1 قهرمانی لالیگا، 1 کوپا دل ری و 1 سوپرکاپ اسپانیا را کسب کرد.

با تمام این مسائل، این برزیلی 31 ساله و دوست داشتنی، کاملاً بی حاشیه، آرام و با همان لبخند همیشگی به کارش ادامه داد و با آن همه افتخار و غرور حتی یک بار هم به نیمکت نشینی اش اعتراض نکرد تا جایی مخصوص در دل مادریدیسمو ها و دنیای فوتبال به دست آورد. مطمئناً لیاقت او بسیار بیشتر از آنی بود که در مادرید نصیبش شد، اما فوتبال و تقدیر روی بی رحمشان را نشان او دادند.

رفتن کاکا می تواند منافعی هم برای باشگاه رئال مادرید داشته باشد، چرا که با آمدن بیل و قصد باشگاه برای تمدید قرارداد رونالدو، آنها نیاز خواهند داشت تا از شر دستمزد بالای کاکا (9 میلیون یورو) خلاص شوند.

اما حتی با اینکه موفقیت در میلان هرگز برای او در مادرید تکرار نشد، باز هم هیچ هوادار مادریدی پیدا نمی شود که از او خوشش نیاید! نه تنها هوادار مادرید، بلکه کمتر فوتبال دوستی پیدا می شود که حس مثبتی به این بشر نداشته باشد.

حال بعد از 4 فصل پر فراز و نشیب زمان خداحافظی رسیده است؛ و این خداحافظی مثل همیشه تلخ و سخت خواهد بود. اما تنها آرزوی دنیای فوتبال برای او می تواند موفقیت در تیم بعدی اش که هنوز مشخص نیست باشد.

او در آخرین بازی خود برای رئال مادرید 2 گل زد تا با خاطره ای خوب و دوستانه از جمع قوهای سفید جدا شود...